دغدغه دید در شب در هنگام رانندگی از همان ابتدای اختراع اتومبیلهای با موتور درونسوز و حتی قبل تر در زمان استفاده از درشکه و کالسکه ها وجود داشته. رانندگان از همان ابتدا به دو دلیل به روشنایی احتیاج داشتند. برای دیدن و برای دیده شدن. این دو دلیل از گذشته تا به امروز بدون تغییر، عامل استفاده ما از وسایل ایجاد روشنایی در خودروهاست ولی این وسایل و تکنولوژی مورد استفاده در آنها در طی زمان تغییرات زیادی را به خود دیده اند.
تاریخچه استفاده از چراغ در خودرو بر می گردد به سالهای دهه ۱۸۸۰ میلادی که از چراغهای نفتی استفاده می شد. این چراغها که در گذشته های دور تر نیز بر روی گاری ها نصب می شدند، نور کافی برای روشنایی جاده پیش رو را نداشتند و صرفا به دیده شدن وسیله نقلیه توسط دیگران کمک می کردند. نصب آنها نیز عموما بصورت شخصی صورت می گرفت و بصورت استاندارد بر روی خودروها یافت نمی شدند.
چراغ نفتی نصب شده بر روی یک خودروی قرن 19
اولین نوع چراغ که در خودروها با قابلیت روشن کردن جاده ها استفاده شد، چراغ استیلنی (چراغ کاربیدی) بود. استیلن (C2H2) از واکنش کلسیم کاربید (CaC2) و آب بدست می آید و سوزاندن آن نور مطلوب را تولید می کند. در ابتدای قرن بیستم میلادی از نوع سیار این چراغ نیز در معادن استفاده می شد. این چراغها به دلیل مقاومت مناسب در برابر باد و باران محبوب بودند.
اولین چراغ برقی در سال ۱۸۹۸ میلادی بر روی خودروی آمریکایی “کلمبیا” بصورت سفارشی قرار گرفت. دو عامل اصلی که گسترش سریع این نوع چراغها در خودرو را تحت الشعاع قرار می داد، عمر کوتاه رشته سیم لامپ در شرایط سخت رانندگی آن روزها و سختی تولید دینام کوچک برای تولید شدت جریان برق مناسب بود. در سال ۱۹۰۴ تعدادی از تولید کنندگان خودرو چراغهای استیلنی را بصورت استاندارد در خودروهایشان نصب کردند. در سال ۱۹۰۸ در خودروی آمریکایی “پیرلس″ (Peerless) برای اولین بار از چراغ الکتریکی بصورت استاندارد استفاده شد.
انواع چراغ خودرو
هالوژنی
در جدول مندلیف، هالوژن به گروهی متشکل از 5 ماده شیمیایی بسیار واکنش پذیر و سمی اطلاق می‌شود که در دسته نافلزها قرار گرفته اند.
لامپ های هالوژن که به طور گسترده در چراغ های جلوی وسایل نقلیه مورد استفاده قرار می‌گیرند، از یک رشته نازک تنگستن و یک حباب شیشه ای حاوی گاز هالوژن تشکیل شده‌اند. با هر بار روشن کردن چراغ ، گاز هالوژن موجب داغ شدن رشته تنگستن و در نتیجه تولید نوری سفید رنگ می‌شود.
زنون
زنون، گازی بی رنگ، بی بو و واکنش ناپذیر است که در مقادیر بسیار کم در اتمسفر یافت می‌شود و استفاده از آن در چراغ های جلو، در حال گسترش است.
این لامپ ها به دلیل ساطع کردن نوری سفید رنگ ناشی از ایجاد قوس الکتریکی بین دو الکترود، از محبوبیت خاصی بین خودروسازان برخوردارند.
LED
LED که مخفف عبارت “Light Emitting Diode” و به معنای “دیود ساطع کننده نور” می‌باشد، دیودی نیمه رسانا است که با دریافت ولتاژ روشن می‌شود.
اما اگر دقت کرده باشید، تنها قسمت بالایی آن روشن می‌شود و نیمه پایینی آن باید خنک بماند. به همین دلیل، ساختار این لامپ های کوچک با لامپ های هالوژن و زنون کاملا متفاوت است.
مزایا و معایب لامپ های هالوژن، زنون و LED
هر یک از این لامپ ها مزایا و معایب مخصوص به خود را دارند و به همین دلیل نمی‌توان گفت کدام یک بهترین هستند؛ انتخاب هر یک از آنها، به نیازها و اولویت های خریدار بستگی دارد. با نگاهی به جدول زیر که در آن مهمترین مزایا و معایب این لامپ ها ذکر شده‌اند، متوجه می‌شوید که هیچ یک از آنها بر دیگری برتری ندارد و انتخاب آنها از سوی هر فرد، کاملا سلیقه ای است.
برای کدر گیری چراغ های اتومبیل خود با گروه دیتیلینگ شیکرپ همراه باشید
